Przy zasiedzeniu prawa własności nieruchomości rozstrzygający dla przypisania dobrej lub złej wiary posiadacza samoistnego jest początek posiadania – moment wejścia w posiadanie. Jak to wygląda w przypadku zasiedzenia prawa użytkowania wieczystego?
[lwptoc title=”Spis treści” skipHeadingLevel=”h1″ skipHeadingText=”Podobał Ci się artykuł? Doceń naszą pracę i wystaw ocenę (5 gwiazdek – bardzo dobry). Dziękujemy!”]
Zasiedzenie prawa własności nieruchomości w dobrej wierze
Jak wskazywałem w poprzednim wpisie pt. Posiadacz samoistny w dobrej wierze a posiadacz samoistny w złej wierze, w dobrej wierze jest przykładowo posiadacz nieruchomości, którą nabył w formie aktu notarialnego, jeżeli umowa notarialna okazała się potem nieważna. Posiadacz ten nabywa przez zasiedzenie prawo własności po upływie 20 lat licząc od daty zawarcia aktu notarialnego. Rozstrzygający jest tu moment zawarcia umowy; późniejsze zmiany w tym zakresie nie mają dla oceny dobrej lub złej wiary znaczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2002 r., III CKN 206/01, czy z dnia 5 grudnia 2007 r., I CSK 300/07).
Od kiedy liczy się okres zasiedzenia w dobrej wierze przy użytkowaniu wieczystym?
Inaczej liczy się moment dobrej wiary posiadacza rozstrzygający początek biegu terminu zasiedzenia przy nabywaniu prawa wieczystego użytkowania w sytuacji, w której umowa nabycia tego prawa okazała się nieważna.
Jest tak dlatego, że nabycie prawa wieczystego użytkowania następuje w trzech etapach: najpierw umowa notarialna, potem wniosek o wpis do księgi wieczystej i wreszcie dokonanie wpisu w księdze. Do formalnego nabycia tego prawa dochodzi dopiero po dokonaniu jego wpisu w księdze wieczystej. Do tego czasu nabywcy przysługuje tylko oczekiwanie prawne jego nabycia (tzw. ekspektatywa).
W uchwale III CZP 100/18 z dnia 11 kwietnia 2019 r. Sąd Najwyższy, powołując się na art. 6 ust. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wyjaśnił, że dla oceny dobrej lub złej wiary rozstrzygająca jest chwila złożenia wniosku o wpis prawa wieczystego użytkowania do księgi wieczystej. Tak więc nabywca prawa wieczystego użytkowania z umowy notarialnej, która okazała się nieważna, będzie mógł, jako posiadacz w dobrej wierze, nabyć to prawo przez zasiedzenie po upływie 20 lat od daty złożenia wniosku o wpis tego prawa w księdze wieczystej.
Podziel się:
O autorze
Witaj,
nazywam się Jan Górski.
Jestem adwokatem specjalizującym się w prawie cywilnym, między innymi w sprawach o zasiedzenie.
Współautorem bloga jest adwokat Michał Górski, doktor nauk prawnych.
Zapraszamy do kontaktu, jak również na naszego drugiego bloga o odszkodowaniu od Państwa (gminy, powiatu) .
Wasze Opinie:
